“Olduğu kadar, olmadığı kader.” [1]
Bu sözü çoğu zaman şu şekilde algıladığımızı farkettim; İstediğin olmuyorsa bırak. Demek ki gerçekleşmeyecektir. Onun için beklentilerinden vazgeç.
Oysa bu sözden benim anladığım;
- İhtiyaçlarını beklentiye dönüştür,
- İsteklerini önceliklendirmek suretiyle bir karar ver.
- Seni bu beklentilerine ulaştıracak bir plan yap,
- Planını yürürlüğe koy,
- Uygulama esnasında kritik eşiklerde gerekli kontrolleri yap,
- Hedeften sapma varsa planını revize et,
- Kararlaştırılmış güncel yol haritası doğrultusunda yoluna devam et.
- Ve bu döngüyü tekrarlamak suretiyle nihayetinde sonuca ulaş.
Sonucunda vardığımız nokta, amaçladığımızdan farklı bir konumda ise, işte o zaman olmadığı kaderdir. Aslında bizim inanç ve kültürümüze göre yaşadığımız her şey kaderin bir parçasıdır. Ancak Şems’in sözünden benim çıkarımım; tüm çabalarımıza rağmen hedefimize ulaşamıyorsak, kararımızı gözden geçirmemiz gerektiğidir.
Belki de -en azından o an için- amaçladığımız, olabileceğinden yüksek kaldı. Belki de o hedefimizi kısa veya orta vadede değil de, daha uzun vadede gerçekleşebilecek bir amaç olarak güncellemek durumundayız.
İşte o zaman isteklerimize ulaşamadık diye dövünmeye, hayıflanmaya, için içini yemek suretiyle kendimizi harap etmeye gerek yok.
Biz elimizden gelen tüm gayreti sarfettik mi? Evet.
Biz tüm olası yolları denedik mi? Evet.
O halde, Şems’in bu sözünü hatırlayıp kendimize bir nevi psikoterapi uygulayacağız. İç huzurumuz yerinde, vicdanımız rahat. “Tüm gayretimize rağmen olmadı” şeklinde kendimizi teselli edeceğiz. Bu söz bizim için bir nevi ruhsal rehabilitasyon görevi görecek.
Hayal kırıklığına uğrayıp, ümitsizliğe kapılmaya gerek yok. “Yiğit düştüğü yerden kalkar” demiş atalarımız. [2]
Öyleyse;
Mevcut durumu sakin bir kafayla değerlendirecek, ihtiyaçlarımızı kısıtlar (kapsam, zaman, maliyet, vs.) doğrultusunda tekrar gözden geçirecek, ve önümüze bakacağız.
Problemlerin üstesinden ancak bu şekilde gelebiliriz. Sorunlarla bu şekilde başa çıkabiliriz. Ve ancak bu şekilde sağlıklı bir çözüm üretebiliriz.
Zira, kendimizin ve sorumluluğumuz altındakilerin hayatını idame ettirme misyonumuz son nefesimize kadar devam etmek durumunda.
[1] Şems
[2] Atasözü
Saygı ve sevgilerimle
Mithat GÜNEY, PMP
www.mithatguney.com
